Büyüklere Masallar

Öyle günler ki ; ağzımdan çıkamıyor cümleler. Aklım tatile gitti , bir ortadoğu ülke'sine. Kirli mecburen , kolumda kahverengi bir saat ,  ve ancak nefes'imizi tuttuğumuzda , temiz kalır bu hayat. Uzakta bir çocuk , beni petrol sanıyor. cevap ver asker abi , neden herkes uyuyor ?

Bölüm - 1 - Kural Bey ve Özgüven Hanım .. İş yerimde iki zabit insan. Bu şirket'te onlarla yaşlanacaktım , ama Yerebatan Sarnıcı'nda tuttuğum o dileğin gerçek olacağını hiç hesaba katmamıştım. Ertesi gün uyandığımda hiç görmediğim Babaannem olarak uyandım.Lepiska gibi saçlarım , ve yetmiş beş yaşım. İşte hayat şimdi başlıyordu , Fakat yetmiş beş’ten geriye doğru. Çalıştığım bu şirketin insanları daha sarışındı.Ne kadar sarışın'sanız , o kadar kurumsal'sınızdır bu kapitalist dünya'da. Makamlı günaydın demeyi , bir de acayip isimli , aynı tada sahip kahve'lerin ismini öğrenirsiniz. Ve şans'lıysanız bu sayede derdinizi anlatabilecek kadar italyanca öğrenebilirsiniz.Tercihen ikinci yabancı dil. Kural Bey ; yakası ilikli , kuru kirpikli. Muhtemel otuz beş yaşında , tam dövmelik , hafif göbekli bir beyefendi.Özgüven Hanım ise kırk'lı yaşlarda , en son gönül ilişkisini bir önceki öğlen yemeğinde , kalamar ile yaşayan bir insandı.

Son yirmi liram var cebimde ,  tren’ler artık çalışmıyor  , Yağmur bana tokat atarken , Hayat ve ölüm’ün tam köşesindeyim. Al birini , vur ötekine. Gideceğim  en uzak yer  , bir adım sonrası  . Kadife pantolonumdan belli çok uzaklara gideceğim. Bütün mal varlığım ; çakmak , hayal ve hayat .. Ayaklarım ıslanıyor.  Hiç de cinayet işlemiş havamda değilim. Bu kaçıncı ?  ben kasten ölmüşüm  , polis beni aramıyor. Ben polis'i arıyorum . iki çocuk koşuyor önümden ,  o kadar çocuklar ki  , beni fark edemiyorlar. Onlar doğru yerdeler.. Bir hayalimde doktor oluyorum, Benim annem çok hasta , diğer hayalimde iyileşmiş , Diplomaya gerek kalmıyor. Bir çakmak , bir hayat var elimde , iki elim cebimde , Al birini , vur ötekine. 70 yaşımdaki halim geçiyor önümden , ‘’ okulu bitirdin mi ‘’ diyor , Ne acayip . ''Sanki sen bitirdin'' diyesim geliyor , Bir sigara istiyorum. Yalandan bir sigara veriyor bana , ‘’çakmak var ’’ diyorum

Içimde bir umut , yukarıda bir bulut.. Ben yere bakıyorum , bulut’tan nem kapıyorum. Ağlıyormuşum meğer , ben yağmur sanıyorum.        

“Bir vardı , bir yoktu Aynı hayat gibiydi , O yokken bir felaket Varken masal gibiydi.” Yağmur da bir ihtimaldi. Çocuklara sorarsan boşa geçen bir beden eğitimi dersi , aşıklara sorarsan bir duble daha viski'ydi .. Bildiğim kadarıyla mutluydum , çünkü daha çok küçüktüm. Uzaktan kumandalı araba bir ihtimaldi , ve çok güzeldi. Cam şişede kolalar ve legolardan bahsediyorum. Her şey masal gibiydi. Sonrası felaket.. Aklımı kaybedeli yirmi yedi tren yolculuğu olmuştu.Tek umudum bir sonraki istasyonda ölmekti. Umutsuzluktan değil de , sonuçta bu da bir ihtimaldi. Tren’e binene kadar her şey gerçekti. hava gerçekti , ben aşıktım , sen rüyaydın , ve dolayısıyla gelecek hayaldi. Zaten bu yüzden trendi , o raylarından çıkamaz , Ve ben aynı hayata dayanamazdım. Babamı kaybedeli ben çocuk değildim. Dolayısıyla masum da değildim artık. Zaten artık kola da sevmiyordum.  Her şey tuzak gibiydi. Ayna’ya bakınca hiçbir şey anlamıyordum , peynir-ekmek , domatesli günle

Elime kağıdı kalemi aldım , ve “orman” yazdım. Bir kağıda “orman” yazdıktan sonra yazılabilecek en kötü şey karanlıktır. Onu da yazdım. Orman karanlık , fakat önüm aydınlıktı. Yolda yürürken ilkokuluma rastladım. Arkadaşlarım ip atlıyorlardı , Bir kısmı da köşede toplanmış “yazılı” için konuşuyordu. “İyi ki sözlü değil” diye içimden geçirdim. Çünkü hiç konuşasım yoktu. Kimse farketmese de , Benim için son tenefüstü , ilk aşkımı görmüştüm. Ve belki gidip konuşmak için son fırsatımdı. Acaba o da öğretmenim gibi Gidiş yoluma puan verir miydi ? Yoksa “sözlü”  mü yapmak isterdi Bir şeyleri kurtarayım diye ? Peki ya orman gidiş yoluma puan verir miydi ? Sonucu ne olursa olsun .. Tenefüs zili çaldığında her şey için çok geçti. Ben her zamanki gibi orada yoktum ve Bir kez daha hayatımdan çıkardığım derslerden , Kalmıştım. Bir başarısızlığı daha arkamda bırakıyordum , Her yer karanlık olsa da , Nasıl olsa önüm hep aydınlıktı. Ormanda ilerlerken , Artık ilkoku