Karanlık Orman




Elime kağıdı kalemi aldım , ve “orman” yazdım.
Bir kağıda “orman” yazdıktan sonra yazılabilecek en kötü şey karanlıktır.
Onu da yazdım.
Orman karanlık , fakat önüm aydınlıktı.

Yolda yürürken ilkokuluma rastladım.
Arkadaşlarım ip atlıyorlardı ,
Bir kısmı da köşede toplanmış “yazılı” için konuşuyordu.
“İyi ki sözlü değil” diye içimden geçirdim.
Çünkü hiç konuşasım yoktu.

Kimse farketmese de ,
Benim için son tenefüstü , ilk aşkımı görmüştüm.
Ve belki gidip konuşmak için son fırsatımdı.

Acaba o da öğretmenim gibi
Gidiş yoluma puan verir miydi ?
Yoksa “sözlü”  mü yapmak isterdi
Bir şeyleri kurtarayım diye ?

Peki ya orman gidiş yoluma puan verir miydi ?
Sonucu ne olursa olsun ..

Tenefüs zili çaldığında her şey için çok geçti.
Ben her zamanki gibi orada yoktum ve
Bir kez daha hayatımdan çıkardığım derslerden ,
Kalmıştım.

Bir başarısızlığı daha arkamda bırakıyordum ,
Her yer karanlık olsa da ,
Nasıl olsa önüm hep aydınlıktı.

Ormanda ilerlerken ,
Artık ilkokul geride kalmıştı ve biraz hayal kurmanın
Tam zamanıydı.

Biraz daha yürüdükten sonra bir karavan belirdi önümde.
Hemen gölün kenarında , yanında bir kayık’la.

Karanlıkta oturan bir kız vardı kayıkta ..

..
Devamı daha sonra ..

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yağmur da Bir İhtimaldi

Resim
“Bir vardı , bir yoktu Aynı hayat gibiydi , O yokken bir felaket Varken masal gibiydi.” Yağmur da bir ihtimaldi. Çocuklara sorarsan boşa geçen bir beden eğitimi dersi , aşıklara sorarsan bir duble daha viski'ydi .. Bildiğim kadarıyla mutluydum , çünkü daha çok küçüktüm. Uzaktan kumandalı araba bir ihtimaldi , ve çok güzeldi. Cam şişede kolalar ve legolardan bahsediyorum. Her şey masal gibiydi. Sonrası felaket.. Aklımı kaybedeli yirmi yedi tren yolculuğu olmuştu.Tek umudum bir sonraki istasyonda ölmekti. Umutsuzluktan değil de , sonuçta bu da bir ihtimaldi. Tren’e binene kadar her şey gerçekti. hava gerçekti , ben aşıktım , sen rüyaydın , ve dolayısıyla gelecek hayaldi. Zaten bu yüzden trendi , o raylarından çıkamaz , Ve ben aynı hayata dayanamazdım. Babamı kaybedeli ben çocuk değildim. Dolayısıyla masum da değildim artık. Zaten artık kola da sevmiyordum.  Her şey tuzak gibiydi. Ayna’ya bakınca hiçbir şey anlamıyordum , peynir-ekmek , domatesli günle
Devamı

Cebimde Hayallerim

Resim
“ Bir oyuncağın hayalini kuruyordum “ Ben sanıyordum ki o küçücük arabalar Götürecek beni , istediğim yere. Bir fruko , bir haylayf , üç beş ıspanaklı börek Ne kadar pahalı olabilirdi ki ? Çekmeceli çikolatayı sadece dedeler Alır sanıyordum. İnsanlar ölmüyor , taş devri bitmemiş , Bütün televizyonlar transformers gösteriyor Sanıyordum. Bir kaç yıl geçti , Biraz ben , biraz hayallerim , Büyümüştük. Fenerbahçe’den sonra Televizyondaki A Takımı’nı tutuyordum. Küçük arabalardan sonra , Kara Şimşek benim olsun İstiyordum. Adile Naşit ölmüş , çekmeceli çikolata Dayı’ya , teyze’ye düşmüş , Halley’ler eski halley Değildi. İlk defa fanta içmiş , sevmemiştim. Büyümüştüm ve kola içmenin zamanı Gelmişti. Birkaç yıl daha geçti , Mavi bir önlüğüm ve gerçekten harika bir Suluğum vardı .Okul numaram altmış iki , Ve ortam tavşan yapmaya çok müsaitti. Devir tost – ayran devriydi. Ve ilkokul'da bir cebinizde kumaş mendil , Bir cebinizde çubuk kraker yoksa , Bir kızla konuşma şansınız , Yoktu. A
Devamı