Karanlık Orman
Elime kağıdı kalemi aldım , ve “orman” yazdım. Bir kağıda “orman” yazdıktan sonra yazılabilecek en kötü şey karanlıktır. Onu da yazdım. Orman karanlık , fakat önüm aydınlıktı. Yolda yürürken ilkokuluma rastladım. Arkadaşlarım ip atlıyorlardı , Bir kısmı da köşede toplanmış “yazılı” için konuşuyordu. “İyi ki sözlü değil” diye içimden geçirdim. Çünkü hiç konuşasım yoktu. Kimse farketmese de , Benim için son tenefüstü , ilk aşkımı görmüştüm. Ve belki gidip konuşmak için son fırsatımdı. Acaba o da öğretmenim gibi Gidiş yoluma puan verir miydi ? Yoksa “sözlü” mü yapmak isterdi Bir şeyleri kurtarayım diye ? Peki ya orman gidiş yoluma puan verir miydi ? Sonucu ne olursa olsun .. Tenefüs zili çaldığında her şey için çok geçti. Ben her zamanki gibi orada yoktum ve Bir kez daha hayatımdan çıkardığım derslerden , Kalmıştım. Bir başarısızlığı daha arkamda bırakıyordum , Her yer karanlık olsa da , Nasıl olsa önüm hep aydınlıktı. Ormanda ilerlerken , Artık ilkoku