Cebimde Hayallerim

“ Bir oyuncağın hayalini kuruyordum “

Ben sanıyordum ki o küçücük arabalar

Götürecek beni , istediğim yere.

Bir fruko , bir haylayf , üç beş ıspanaklı börek

Ne kadar pahalı olabilirdi ki ?

Çekmeceli çikolatayı sadece dedeler

Alır sanıyordum.

İnsanlar ölmüyor , taş devri bitmemiş ,

Bütün televizyonlar transformers gösteriyor

Sanıyordum.

Bir kaç yıl geçti ,

Biraz ben , biraz hayallerim ,

Büyümüştük.

Fenerbahçe’den sonra

Televizyondaki A Takımı’nı tutuyordum.

Küçük arabalardan sonra ,

Kara Şimşek benim olsun

İstiyordum.

Adile Naşit ölmüş , çekmeceli çikolata

Dayı’ya , teyze’ye düşmüş ,

Halley’ler eski halley

Değildi.

İlk defa fanta içmiş , sevmemiştim.

Büyümüştüm ve kola içmenin zamanı

Gelmişti.

Birkaç yıl daha geçti ,

Mavi bir önlüğüm ve gerçekten harika bir

Suluğum vardı .Okul numaram altmış iki ,

Ve ortam tavşan yapmaya çok müsaitti.

Devir tost – ayran devriydi.

Ve ilkokul'da bir cebinizde kumaş mendil ,

Bir cebinizde çubuk kraker yoksa ,

Bir kızla konuşma şansınız ,

Yoktu.

Ankara gerçekten , çok soğuktu.

Yıllar geçti ,

Ilk defa bira içmiş , sevmemiştim.

Artık rakı içmenin zamanı gelmişti.

Rakı – Balık pahalı , şarap ise bizden değildi.

Elimde kitaplarım , ve gerçekten harika bir sevgilim vardı.

Okul numaramı bilmiyordum.

Ve istanbul , hayal kurmaya çok müsaitti.

Aylar geçti ,

Bu zamanın otuz beş kuruşu vardı cebimde.

Mecidiyeköy’deydim. Çiçekçi teyzeden

Zor da olsa bir çiçek aldım.

O kadar çok seviyordum ki ,

Aylar çok hızlı geçiyodu.

Boynumda belki yirmi tane kalpli atkıyla ,

Eminönü’nde bekliyorum.

O geliyor .

Gözlerinden anlıyorum ,

Yirmi bir kalp birden ,

Kırılıyor.

Rakı – Balık !

“Ben tekim , siz hepinizsiniz” diyorum.

Ve istanbul’dan nefret ediyordum.

Bir kaç yıl daha geçiyor ,

İstanbul’da bir oyuncağın hayalini kurarken ,

Bir hayalin oyuncağı oluyordum.

Ve yıllar artık gerçekten çok yavaş geçmeye başlıyordu.

Devir hayal kurma devriydi.

Ve yirmili yaşlarda cebinizde hayalleriniz  

yoksa ,mutlu olma şansınız da yoktu

Benim iki tane cebim vardı  hayallerimle doldurduğum , 

Ve artık  Ankara hiç soğuk değildi .

Çünkü ben aşık oluyordum .

Okan Ayhan – Şubat 2011