Yeterince Mavi











Ilk büyük seçimimi yapmam gerektiğinde ,
Her şey yeterince maviydi.

Ali ata bakıyor ,
Oya topu atıyordu.
Kimsenin benden bir şey istediği
Yoktu.

Ben de zaten kırtasiyede gördüğüm
O mızıkayı
Düşünüyordum.

O sırada zil çaldı.
Ya kızlarla yakalamacılık
Oynayacaktım , ya da
Takımımın başında
Sahaya çıkacaktım.

Artık bir seçim yapmanın zamanı
Gelmişti.

Yıllar sonra o gün ,
Oya yoktu , Ali vardı.
Ve bana bakıyordu.
“Yazma İstanbul’u ”
dedi.

Ben ise sadece Oya’yı çok sevdiğimi
Nasıl söyleyeceğimi
Düşünüyordum.

O sırada  sıra bana geldi ,
Ya o form’a “İstanbul”
Yazacaktım , ya da
O şehirde
Aile’min başında kalıp ,
Onlara bakacaktım.

Artık bir seçim yapmanın zamanı
Gelmişti.

Form’u teslim ettikten sonra
Gökyüzüne baktım , hava kararmıştı ,
Yeterince  mavi değildi.

Ve
O gün zil çaldıktan sonra ,
Ben okuldan kaçıp o mızıkayı
Aldım ,
Ama hiç çalamadım.
Ve Oya’yı sevdiğimi
O’na hiçbir zaman
Söylemedim.



Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yağmur da Bir İhtimaldi

Resim
“Bir vardı , bir yoktu Aynı hayat gibiydi , O yokken bir felaket Varken masal gibiydi.” Yağmur da bir ihtimaldi. Çocuklara sorarsan boşa geçen bir beden eğitimi dersi , aşıklara sorarsan bir duble daha viski'ydi .. Bildiğim kadarıyla mutluydum , çünkü daha çok küçüktüm. Uzaktan kumandalı araba bir ihtimaldi , ve çok güzeldi. Cam şişede kolalar ve legolardan bahsediyorum. Her şey masal gibiydi. Sonrası felaket.. Aklımı kaybedeli yirmi yedi tren yolculuğu olmuştu.Tek umudum bir sonraki istasyonda ölmekti. Umutsuzluktan değil de , sonuçta bu da bir ihtimaldi. Tren’e binene kadar her şey gerçekti. hava gerçekti , ben aşıktım , sen rüyaydın , ve dolayısıyla gelecek hayaldi. Zaten bu yüzden trendi , o raylarından çıkamaz , Ve ben aynı hayata dayanamazdım. Babamı kaybedeli ben çocuk değildim. Dolayısıyla masum da değildim artık. Zaten artık kola da sevmiyordum.  Her şey tuzak gibiydi. Ayna’ya bakınca hiçbir şey anlamıyordum , peynir-ekmek , domatesli günle
Devamı

Cebimde Hayallerim

Resim
“ Bir oyuncağın hayalini kuruyordum “ Ben sanıyordum ki o küçücük arabalar Götürecek beni , istediğim yere. Bir fruko , bir haylayf , üç beş ıspanaklı börek Ne kadar pahalı olabilirdi ki ? Çekmeceli çikolatayı sadece dedeler Alır sanıyordum. İnsanlar ölmüyor , taş devri bitmemiş , Bütün televizyonlar transformers gösteriyor Sanıyordum. Bir kaç yıl geçti , Biraz ben , biraz hayallerim , Büyümüştük. Fenerbahçe’den sonra Televizyondaki A Takımı’nı tutuyordum. Küçük arabalardan sonra , Kara Şimşek benim olsun İstiyordum. Adile Naşit ölmüş , çekmeceli çikolata Dayı’ya , teyze’ye düşmüş , Halley’ler eski halley Değildi. İlk defa fanta içmiş , sevmemiştim. Büyümüştüm ve kola içmenin zamanı Gelmişti. Birkaç yıl daha geçti , Mavi bir önlüğüm ve gerçekten harika bir Suluğum vardı .Okul numaram altmış iki , Ve ortam tavşan yapmaya çok müsaitti. Devir tost – ayran devriydi. Ve ilkokul'da bir cebinizde kumaş mendil , Bir cebinizde çubuk kraker yoksa , Bir kızla konuşma şansınız , Yoktu. A
Devamı