Hollanda Çikolatası





Masal Bilimleri projesi için çok çalışıyordum..
O zamanlar Büyük Elma Üniversitesi'nde genç bir öğrenciydim.
Dersin öğretmeni " La Fontaine " di.
Proje ödevim olan " Hansel ve Gratel'i Cadı'dan Kurtarmak " ilk bakışta benim için çok kolay gözükmüştü.Fakat günler geçtikçe aklıma birşey gelmiyordu.Nihayet son güne geldiğimde  uykusuz bir şekilde çalışıyordum.Uyku ile uyanıklık arasında onları nasıl kurtaracağımı düşünürken kendimi ormanda buldum.
Orman'ın girişinden beri var olan ekmek kırıntıları benim en büyük ip ucumdu.Sonunda , evi bulduğumda çok şaşırmıştım.Renkli şekerlerden ve çikolatalardan yapılmış üç katlı bir ev.Bizim şehrimizde bile bu kadar güzeli yoktu.
Gece olduğunda içeri girmeye karar verdim.Cadı kocaman bir jelibonun üstünde uyumuş , Hansel ve Gratel ise ayakta , parmaklıklardan dışarı bakıyorlardı.Hemen aklıma Üniversite'nin ilk yılında dostum Küçük Prens'ten öğrendiğim " Cadı Kapanı " geldi.
Bunun için Hollanda'dan getirdiğim bütün viskili çikolatalardan bir ev inşa ettim.Amacım ; sabah cadı bu evi görüp içeri girecek ve çikolataları yiyerek sarhoş olacaktı.Ben sonra onu yakalayıp Hansel ve Gratel'i kurtaracaktım.
Ev bittikten sonra çikolatalardan bir tanede ben yedim.Sabah olduğunda cadı bahçeye çıkarak düşündüğüm gibi inşa ettiğim evin içine girdi ve çikolatalardan yedi..On dakika sonra sızmıştı.Onu yakaladıktan sonra , Hansel ve Gratel'i hapis oldukları yerden çıkartıp evlerine kadar eşlik ettim.


Uyandığımda masamın başındaydım..Sınav vakti çoktan geçmişti.Uyku ile uyanıklık arası bulduğum çözümün bir rüya olduğunu anladım.O dersten kalacak olsamda , iki kahramanı nasıl kurtaracağımı biliyor olmanın verdiği mutlulukla kahvaltımı ettikten sonra , ağzıma bir Hollanda çikolatası atıp , ormana doğru yola koyuldum.






Devamı Yakında ..

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yağmur da Bir İhtimaldi

Resim
“Bir vardı , bir yoktu Aynı hayat gibiydi , O yokken bir felaket Varken masal gibiydi.” Yağmur da bir ihtimaldi. Çocuklara sorarsan boşa geçen bir beden eğitimi dersi , aşıklara sorarsan bir duble daha viski'ydi .. Bildiğim kadarıyla mutluydum , çünkü daha çok küçüktüm. Uzaktan kumandalı araba bir ihtimaldi , ve çok güzeldi. Cam şişede kolalar ve legolardan bahsediyorum. Her şey masal gibiydi. Sonrası felaket.. Aklımı kaybedeli yirmi yedi tren yolculuğu olmuştu.Tek umudum bir sonraki istasyonda ölmekti. Umutsuzluktan değil de , sonuçta bu da bir ihtimaldi. Tren’e binene kadar her şey gerçekti. hava gerçekti , ben aşıktım , sen rüyaydın , ve dolayısıyla gelecek hayaldi. Zaten bu yüzden trendi , o raylarından çıkamaz , Ve ben aynı hayata dayanamazdım. Babamı kaybedeli ben çocuk değildim. Dolayısıyla masum da değildim artık. Zaten artık kola da sevmiyordum.  Her şey tuzak gibiydi. Ayna’ya bakınca hiçbir şey anlamıyordum , peynir-ekmek , domatesli günle
Devamı

Cebimde Hayallerim

Resim
“ Bir oyuncağın hayalini kuruyordum “ Ben sanıyordum ki o küçücük arabalar Götürecek beni , istediğim yere. Bir fruko , bir haylayf , üç beş ıspanaklı börek Ne kadar pahalı olabilirdi ki ? Çekmeceli çikolatayı sadece dedeler Alır sanıyordum. İnsanlar ölmüyor , taş devri bitmemiş , Bütün televizyonlar transformers gösteriyor Sanıyordum. Bir kaç yıl geçti , Biraz ben , biraz hayallerim , Büyümüştük. Fenerbahçe’den sonra Televizyondaki A Takımı’nı tutuyordum. Küçük arabalardan sonra , Kara Şimşek benim olsun İstiyordum. Adile Naşit ölmüş , çekmeceli çikolata Dayı’ya , teyze’ye düşmüş , Halley’ler eski halley Değildi. İlk defa fanta içmiş , sevmemiştim. Büyümüştüm ve kola içmenin zamanı Gelmişti. Birkaç yıl daha geçti , Mavi bir önlüğüm ve gerçekten harika bir Suluğum vardı .Okul numaram altmış iki , Ve ortam tavşan yapmaya çok müsaitti. Devir tost – ayran devriydi. Ve ilkokul'da bir cebinizde kumaş mendil , Bir cebinizde çubuk kraker yoksa , Bir kızla konuşma şansınız , Yoktu. A
Devamı